Αναλογιστείτε την πιο συναρπαστική ερωτική σχέση που έχετε ζήσει – τον μεγάλο έρωτα που σας συγκλόνισε κεραυνοβόλα. Θυμηθείτε την απερίγραπτη χαρά που νιώθατε, πως σφύζατε από υγεία και ξεχειλίζατε από ενέργεια! Η ζωή ήταν τόσο όμορφη που δεν βλέπατε την ώρα να ξυπνήσετε το πρωί για να ζήσετε τον παράδεισο επί γης. Ήταν ένας Μήνας του Μέλιτος που φαινόταν πως θα κρατούσε για πάντα. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι αυτόν τον Μήνα του Μέλιτος δεν τον ζούμε για πολύ. Φανταστείτε, από την άλλη, πώς θα ήταν η ζωή σας εάν είχατε τη δυνατότητα να βιώνετε αυτόν τον Μήνα του Μέλιτος διαρκώς.

Ο Dr Bruce Lipton, συγγραφέας του bestseller Η Βιολογία της Πεποίθησης, εξηγεί ότι το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος δεν είναι ένα τυχαίο ή συμπτωματικό γεγονός, αλλά προσωπική απόφαση και επιλογή του καθενός από εμάς. Αυτό το βιβλίο αποκαλύπτει πώς να κάνουμε πραγματικότητα το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος και για ποιους λόγους παύουμε να το ζούμε ή το στερούμαστε. Δίνεται η δυνατότητα στους αναγνώστες να ξαναζήσουν την εμπειρία του Μήνα του Μέλιτος, κι αυτή τη φορά για πάντα, μια προοπτική που θα ενθουσίαζε ακόμα κι έναν παραγωγό του Netflix!

Διαβάστε ένα απόσπασμα από το βιβλίο Το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος:

ΕΑΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΝΑ ΒΓΕΙΤΕ αλώβητοι μετά από πολλαπλές σχέσεις που δεν πέτυχαν, μπορεί να αναρωτιέστε για ποιο λόγο συνεχίζετε να το ξαναπροσπαθείτε. Σας διαβεβαιώ ότι ο λόγος για τον οποίο επιμένετε δεν είναι μονάχα οι (ενίοτε βραχύβιες) καλές στιγμές μιας σχέσης. Ούτε επιμένετε λόγω των τηλεοπτικών διαφημίσεων που δείχνουν ερωτευμένα ζευγαράκια σε τροπικά νησιά. Επιμένετε, παρά το καταγεγραμμένο σας ιστορικό και τις αποθαρρυντικές στατιστικές σε σχέση με τα διαζύγια, γιατί εκ φύσεως έχετε την τάση να δημιουργείτε δεσμούς. Τα ανθρώπινα όντα δεν είναι προορισμένα να ζούνε μόνα τους.

Υπάρχει μια θεμελιώδης βιολογική επιταγή που παρακινεί τόσο εσάς όσο και κάθε άλλο οργανισμό σε αυτό τον πλανήτη να ανήκει σε κάποια κοινότητα, να σχετίζεται με άλλους οργανισμούς. Είτε το σκέφτεστε σε συνειδητό επίπεδο είτε όχι, η βιολογία σας έτσι κι αλλιώς σας ωθεί να συνάψετε δεσμούς. Στην πραγματικότητα, η συγκέντρωση ατόμων σε κάποια κοινότητα (ξεκινώντας από δύο άτομα αρχικά) συνιστά μια θεμελιώδη δύναμη που υποκινεί τη βιολογική εξέλιξη, ένα φαινόμενο το οποίο αποκαλώ αυθόρμητη εξέλιξη και το αναλύω
διεξοδικά στο ομώνυμο βιβλίο μου.*

Υπάρχουν, φυσικά, κι άλλες βιολογικές επιταγές που έχουν εκ φύσεως στόχο να διασφαλίζουν την επιβίωση των ατόμων και των ειδών: η ανάγκη για τροφή, για σεξ, για ανάπτυξη, για προστασία, και το άγριο, ανεξήγητο ένστικτο του αγώνα για τη ζωή. Παρόλο που δεν γνωρίζουμε πού ή πώς είναι προγραμματισμένη μες στα κύτταρα η βούληση για ζωή, είναι γεγονός ότι κανένας οργανισμός δεν θα απεμπολήσει πρόθυμα το δικαίωμά του να ζει. Προσπαθήστε να σκοτώσετε και τους πιο πρωτόγονους οργανισμούς, και αυτό ακόμα το βακτήριο δεν
πρόκειται να σας πει: «Εντάξει, θα κάτσω ήσυχα μέχρι να με σκοτώσεις». Αντίθετα, θα προβεί σε κάθε δυνατό ελιγμό διαφυγής, προκειμένου να εξασφαλίσει την επιβίωσή του.

Κάθε φορά που οι βιολογικές μας ορμές δεν ικανοποιούνται, κάθε φορά που απειλείται η επιβίωσή μας, νιώθουμε βαθιά στα σωθικά μας ότι κάτι δεν πάει καλά, ακόμα και προτού το μυαλό μας αντιληφθεί συνειδητά τον κίνδυνο. Αυτή την εποχή το ενστικτώδες αυτό συναίσθημα είναι αισθητό παγκοσμίως – πολλοί από εμάς νιώθουμε αυτό το συναίσθημα βαθιάς ανησυχίας, καθώς αναρωτιόμαστε για το κατά πόσο είναι εφικτό να επιβιώσει τόσο ο περιβαλλοντικά πληγωμένος μας πλανήτης όσο και τα ανθρώπινα όντα, τα οποία τον έχουν βλάψει. Παρότι το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου αυτού επικεντρώνεται στις δυνατότητες που έχουμε οι άνθρωποι να δημιουργήσουμε ή να αναζωπυρώσουμε υπέροχες σχέσεις, στο τελευταίο κεφάλαιο θα σας εξηγήσω πώς γίνεται και η ενέργεια, η οποία δημιουργείται από σχέσεις που θυμίζουν «Παράδεισο επί της Γης», είναι σε θέση να θεραπεύσει τον πλανήτη και να σώσει το είδος μας.

Αυτό είναι ένα εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο, το ξέρω, αλλά έχουμε στη διάθεσή μας ένα ιδιαιτέρως επιτυχημένο μοντέλο δημιουργίας θεραπευτικών σχέσεων, το οποίο εντέλει θα οδηγήσει και στη θεραπεία του πλανήτη μας. Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι μύστες: «Οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας». Η φύση και η δύναμη που έχουν οι αρμονικές σχέσεις είναι εμφανής στην κοινότητα των τρισεκατομμυρίων κυττάρων που συνεργάζονται για να συγκροτήσουν το εκάστοτε ανθρώπινο ον. Αυτό ενδεχομένως στην αρχή να σας φαίνεται περίεργο, γιατί όταν κοιτάζεστε στον καθρέφτη το λογικό συμπέρασμα που ίσως βγάζετε είναι ότι αποτελείτε μια ενιαία οντότητα.
Ωστόσο, αυτή είναι μια εντελώς εσφαλμένη αντίληψη! Κάθε άνθρωπος συνιστά στην πραγματικότητα μια κοινότητα, η οποία αποτελείται από 50 τρισεκατομμύρια συναισθανόμενα κύτταρα στο εσωτερικό ενός περιβαλλόμενου από δέρμα τρυβλίου Πέτρι, πρόκειται για μια εκπληκτική, αναπάντεχη διαπίστωση που θα εξηγήσω περαιτέρω στο Κεφάλαιο 3.

Ως κυτταρικός βιολόγος, έχω περάσει πολλές ώρες να μελετάω με ευχαρίστηση τη συμπεριφορά και την τελική κατάληξη βλαστοκυττάρων που καλλιεργούνταν σε πλαστικά τρυβλία. Τα τρισεκατομμύρια κύτταρα μέσα σε κάθε περιβαλλόμενο από δέρμα ανθρώπινο σώμα ζούνε πολύ πιο αρμονικά από ό,τι τα ζευγάρια που τσακώνονται και οι ανθρώπινες κοινότητες που πλήττονται από διαμάχες. Αυτός είναι ένας εξαιρετικός λόγος για τον οποίο έχουμε να αντλήσουμε πολύτιμες γνώσεις από τα κύτταρα: 50 τρισεκατομμύρια συναισθανόμενα κύτταρα, 50 τρισεκατομμύρια πολίτες που συνυπάρχουν ειρηνικά μέσα σε μια εξαιρετικά περίπλοκη κοινότητα. Όλα τα
κύτταρα επιτελούν κάποια λειτουργία. Όλα τα κύτταρα έχουν σύστημα υγειονομικής περίθαλψης, άμυνες και βιώσιμη οικονομία (βασισμένη σε ανταλλαγή μορίων ATP*, ενεργειακές μονάδες στις οποίες οι βιολόγοι συχνά αναφέρονται ως «το εθνικό νόμισμα» της κυτταρικής επικράτειας). Σε αντιπαραβολή με αυτό, η δουλειά που έχει να κάνει η ανθρωπότητα –να βρει τον τρόπο να μπορούν να συνεργάζονται αρμονικά τα συγκριτικά ελάχιστα οκτώ δισεκατομμύρια άνθρωποι– φαίνεται εύκολη. Και σε σύγκριση με την κυτταρική, συνεργατική κοινότητα των 50 τρισεκατομμυρίων κυττάρων, η δουλειά που έχει να κάνει το εκάστοτε ζευγάρι –να βρει τον τρόπο ώστε δύο ανθρώπινα όντα να είναι σε θέση να επικοινωνούν και να συνεργάζονται αρμονικά– φαίνεται παιχνιδάκι (αν και ξέρω ότι κάποιες φορές μοιάζει να είναι η δυσκολότερη πρόκληση που έχουμε να αντιμετωπίσουμε στη Γη).

Βρείτε το βιβλίο Το Φαινόμενο του Μήνα του Μέλιτος του Dr. Bruce Lipton εδώ.