Ο Κωνσταντίνος Καρνάζης είναι για πολλούς το πρόσωπο του τρεξίματος σε ολόκληρο τον κόσμο. Έχει τρέξει στην Ανταρκτική (στους -25⁰ Κελσίου), έχει τρέξει 50 μαραθωνίους σε 50 μέρες σε 50 πολιτείες των ΗΠΑ, έχει τρέξει 4.828 χιλιόμετρα από την Disneyland στη Νέα Υόρκη μέσα σε 75 ημέρες και έχει αναβιώσει τον άθλο του Φειδιππίδη.
Αλλά αυτό που απολαμβάνει περισσότερο είναι και το πιο απλό: να τρέχει στη φύση χωρίς ρολόι, έτσι για τη χαρά του τρεξίματος. Στο απόσπασμα που ακολουθεί, ο Κωνσταντίνος Καρνάζης μοιράζεται μαζί μας μικρές και μεγάλες χαρές που βιώνει τρέχοντας στη φύση και μας παρακινεί να τον ακολουθήσουμε:
Αποχαιρετιστήκαμε με τους άλλους και ξεκινήσαμε για την άγρια φύση, ενώ ο ήλιος που έδυε μετέτρεπε τον ουρανό του ελατήριου λυκόφωτος σε θέαμα καλειδοσκοπικών πυροτεχνημάτων. Καθώς προχωρούσαμε όλο και πιο βαθιά μέσα στην άγρια φύση, τα χρώματα και οι υφές γίνονταν όλο και πιο έντονα καθώς τρέχαμε. Είχα περάσει από την ανατολή έως τη δύση του ήλιου στην ύπαιθρο, γεγονός θεμελιώδες για το είδος μας, κι όμως ανήκουστο σήμερα στον ανεπτυγμένο κόσμο μας. Η εμπειρία τού να είσαι όλη μέρα έξω στη φύση αποτελεί επιβεβαίωση της ζωής με έναν ουσιώδη ανθρώπινο τρόπο, και ο υπερμαραθώνιος μας παρέχει αυτήν την πλατφόρμα για εσωτερικό εμπλουτισμό. Ο αέρας ήταν ακίνητος, λίγοι ήχοι ακούγονταν πέραν του μακρινού Ποταμού Αμέρικαν που κατέβαινε φιδοειδώς τη σπηλαιώδη κοιλάδα. Το ήρεμο γουργουρητό του ποταμού και ο πλούτος των τόνων που γέμιζαν τον ουρανό ήταν μαγευτικά, καθηλώνοντάς μας σε μια γεμάτη δέος ύπνωση. Στιγμές σαν αυτές δεν μπορούν να περιγραφούν επαρκώς· πρέπει να βιώνονται.
«Το λατρεύω αυτό, Τόφερ», είπα. «Δεν θέλω να εξαφανιστεί ποτέ».
«Ούτε εγώ, Κάρνο».
Μπορείς να χορτάσεις τα περισσότερα πράγματα στη ζωή, ποτέ όμως τη φύση.
Το βιβλίο του Κωνσταντίνου Καρνάζη «Η Χαρά του Δρομέα» θα κυκλοφορήσει από την Key Books τον Οκτώβριο.