Στις 12 Νοεμβρίου του 2019, ο Βασίλης Τοκάκης διαγνώστηκε με καρκίνο στον εγκέφαλο και στις 18 Νοεμβρίου του 2019 χειρουργήθηκε για πρώτη φορά. Αποφάσισε να μοιραστεί την εμπειρία της ζωής στο όριο. Μέσα από τα λόγια του, στο βιβλίο «Άνοιξη μυαλού», περνούν οι τρικυμίες, οι ξαστεριές και οι ξαφνικές συνειδητοποιήσεις της ψυχής του. Αυτή είναι η ιστορία μιας μάχης. Αυτή είναι η ιστορία ενός μυαλού που ανθίζει… Το απόσπασμα που ακολουθεί γράφτηκε μια ημέρα σαν σήμερα, ένα χρόνο πριν.
«16 Απριλίου 2020
Μεθαύριο ξεκινά άλλη μια μάχη ρουτίνας, ακόμα ένας κύκλος χημειοθεραπείας. Άλλη μια μάχη με τον αόρατο εχθρό, έναν εχθρό που αισθάνομαι την ανάσα του αλλά δεν τον βλέπω, δεν τον ακούω, μονάχα τον νιώθω κάθε μέρα και κάθε στιγμή. Όπως σε κάθε αγώνα, έτσι και σ’ αυτόν, έχω χρέος να μπω με την ψυχή μου γιομάτη θάρρος, με όλες τις αισθήσεις μου συντρόφους σε θέσεις μάχης, με τους αλύγιστους συμμαχητές μου έτοιμους να μου απλώσουν το χέρι για να βαστάξω όσα η σάρκα μου δεν δύναται να αντέξει. Και εκείνες τις δύσκολες στιγμές της μάχης, μέσα στην παραζάλη του πολέμου, ακούω μόνο το χτύπημα της καρδιάς μου και όλων όσων έχουν συντονιστεί στον δικό μου παλμό, να μου δίνουν τη δύναμη αυτή να πω στο κουρασμένο σώμα μου: “Έλα, σήκω, λίγο έμεινε, πολέμα, θα κερδίσουμε”. Αυτή τη φωνή επιζητώ εκείνες τις μοναχικές στιγμές. Ακόμα κι αν το κουρασμένο σώμα μου δεν μου επιτρέπει να ακολουθήσω, ακόμα κι αν πέσω σε λήθαργο από τα φάρμακα, εγώ θα ονειρευτώ…
“Ένα μόνο δεν δίνει το όνειρο. Το όριο. Ως πού να κινδυνέψω.
Γιατί τότε πια δεν θα ήταν όνειρο. Θα ήταν γεράματα”.
– Κική Δημουλά».
