Ο έρωτας είναι παράνοια. Μέχρι να ερωτευτείς, όλα βγάζουν νόημα. Ο εγκέφαλός σου επιλέγει τι έχει σημασία. Ο εγκέφαλός σου είναι ένας σκεπτόμενος αγοραστής, ένας βοηθός που προσέχει τις λεπτομέρειες. Ταξινομεί τα πράγματα σε καλά τακτοποιημένες στοίβες. Διατηρεί τον έλεγχο. Θέτει προτεραιότητες. Συγχωνεύει τις επιθυμίες σου. Πετά τα μη πρακτικά, τα άβολα, τα δύσχρηστα. Εστιάζει στα σημαντικά. Βάζει όρια. Υψώνει τείχη που εξωτερικά δεν δείχνουν υπερβολικά τρομακτικά. Ράβει ρούχα για έξυπνες μεταμφιέσεις. Σε κλείνει σε ένα σώμα που φορά το προσωπείο ενός κλόουν.

Αλλά μέσα στο σώμα σου τα κύτταρά σου δεν λειτουργούν βάσει αλγορίθμων. Τα κύτταρά σου λαχταρούν τον έρωτα.

Τον πραγματικό έρωτα: έναν έρωτα ρομαντικό, τυφλό, αδέξιο και τρομακτικό· την επαφή που γίνεται με όλο το σώμα, μια επικοινωνία την οποία θα υπερασπιζόσουν με όλα σου τα όπλα· κάποιον για χάρη του οποίου θα έπεφτες και στις γραμμές του τρένου. Αυτό δεν είναι λαχτάρα, είναι ικανοποίηση: να πέσεις στα γόνατα και να μη σηκωθείς μέχρι να πονέσουν· να παρακολουθείς μια κόκκινη κουκκίδα στο ραντάρ· να χωθείς σε ένα κουτί κάτω απ’ το κρεβάτι· να κολυμπήσεις στον βυθό του ωκεανού και να μείνεις εκεί· να αναζητήσεις τη θεία κοινωνία με μια άλλη κοινότητα από κύτταρα, μια συγχώνευση μικροβιωμάτων − σε κάποια κύτταρα αρέσει να τη θεωρούν προσωρινή, άλλα αρέσκονται να πιστεύουν πως είναι μόνιμη· δημιουργούνται συμμορίες, δολοφονικές ομάδες οπαδών, μαχόμενες φυλές, η θερμοκρασία του αίματος ανεβαίνει και τα κόκαλα σπάνε. Αυτό είναι η δόξα: το να μαθαίνεις ματώνοντας, να αισθάνεσαι μέσα από την ώσμωση, να κολυμπάς προς το άπειρο, να ρουφάς το θεϊκό στοιχείο, μόνο για τώρα αλλά και για πάντα.

Τα κύτταρά σου είναι αυτά που αποφασίζουν.

Ο πόθος φωνάζει με ντουντούκα. Απλώς προσπάθησε να μην το πάρεις τόσο προσωπικά. Επίσης προσπάθησε να το πάρεις πιο προσωπικά. Έχεις αγνοήσει τα κύτταρά σου για πολύ καιρό και τώρα πιάνουν τον ταύρο από τα κέρατα.

Τα κύτταρά σου περίμεναν πολύ καιρό για το αληθινό, το τυφλό, το αδέξιο, το τρομακτικό. Μη σκοτώσεις τον αγγελιοφόρο προτού πεθάνεις. Αντίθετα, νιώσε την ικανοποίηση που προσφέρει το να πέσεις στα γόνατα, το να χωθείς στο κουτί κάτω από το κρεβάτι, το να κολυμπήσεις στον βυθό του ωκεανού, το να βρεθείς σε έναν υπομονετικό κήπο, σε έναν πεινασμένο εφιάλτη. Τα εύθραυστα κόκαλά σου εξακολουθούν να θέλουν να ξυπνήσεις, να βγεις από τον λήθαργο της λογικής, να πετάξεις τα τακτοποιημένα αρχεία σου και να αναπνεύσεις.

Τα κύτταρά σου πιστεύουν στην επιβίωση. Αυτή είναι η πίστη τους, το δόγμα τους. Τα εγωιστικά, αισχρά σου κύτταρα θέλουν απλώς να επιβιώσουν. Και θέλουν στην πορεία να το διασκεδάσουν κιόλας.

Από το βιβλίο «Ο γάμος είναι…» της Heather Havrilensky.