Ένας από τους σπουδαιότερους Δασκάλους του κόσμου, o Τζίντου Κρισναμούρτι, μας εμπνέει μέσα από τα λόγια σοφίας του. Κάθε εμπόδιο της ζωής, από τις δυσκολίες στις σχέσεις και στον έρωτα, μέχρι το άγχος και τη μοναξιά, αποτελεί μία αφορμή για να ανακαλύψουμε την αλήθεια μέσα μας και να οδηγηθούμε στην πνευματική ισορροπία. Οι απαντήσεις του μεγάλου φιλοσόφου, στο βιβλίο Εσύ τι κάνεις με τη ζωή σου;, σε ερωτήματα όπως «ποιο είναι το νόημα της ζωής;» και «πώς να ζήσω τη ζωή μου στο έπακρο;» θα σας αποκαλύψουν τον ιδανικό τρόπο να αναγεννηθείτε ψυχικά. Το απόσπασμα που ακολουθεί αναφέρεται στο πώς θα μπορέσουμε να αλλάξουμε την κοινωνία, με τον Κρισναμούρτι να προτάσσει μια βασική συνθήκη: «Για να βελτιωθεί η κοινωνία, πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι».
Η εσωτερική, όχι η εξωτερική, αλλαγή μεταμορφώνει την κοινωνία
Δεν έχουν τελειωμό οι συζητήσεις, τα επιχειρήματα κι οι εξηγήσεις, μόνο που οι εξηγήσεις, τα επιχειρήματα κι οι συζητήσεις δεν οδηγούν σε άμεση δράση, αφού, για να συμβεί αυτό, πρέπει να αλλάξουμε άρδην και ουσιαστικά. Δεν χρειάζονται περαιτέρω επιχειρήματα γι’ αυτό. Καμία πειθώ, καμία συνταγή, καμία επιρροή δεν θα μας κάνει να αλλάξουμε ουσιαστικά, με τη βαθιά σημασία της λέξης. Όντως χρειάζεται να αλλάξουμε, όχι όμως σύμφωνα με μια συγκεκριμένη ιδέα, συνταγή ή αντίληψη, διότι όποτε έχουμε ιδέες για δράση, η δράση σταματά. Ανάμεσα στη δράση και την ιδέα μεσολαβεί μια χρονική απόσταση, ένα μεσοδιάστημα, και σε τούτη τη χρονική απόσταση υπάρχει αντίσταση ή συμμόρφωση, ειδάλλως μίμηση της ιδέας ή της συνταγής και προσπάθεια να την εφαρμόσουμε. Αυτό κάνουμε οι περισσότεροι συνεχώς. Ξέρουμε ότι χρειάζεται να αλλάξουμε, όχι μονάχα επιφανειακά αλλά βαθιά, σε ψυχολογική βάση.
Οι εξωτερικές αλλαγές είναι πολλές. Μας πιέζουν να συμμορφωθούμε προς ένα ορισμένο πρότυπο δράσης, όμως για να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις της καθημερινής ζωής, πρέπει να γίνει μια επανάσταση εκ βάθρων. Οι πιο πολλοί έχουμε μια ιδέα, μια αντίληψη για το τι πρέπει ή τι θα έπρεπε να είμαστε, ωστόσο ποτέ δεν αλλάζουμε ουσιαστικά. Οι ιδέες, οι αντιλήψεις για το τι πρέπει να είναι ο καθένας μας δεν μας αλλάζουν καθόλου. Αλλάζουμε μόνο όταν είναι απολύτως απαραίτητο και δεν κοιτάζουμε ποτέ κατάματα την αναγκαιότητα της αλλαγής. Όταν θέλουμε να αλλάξουμε, ξεσπά μια σφοδρή σύγκρουση, προβάλλουμε αντίσταση, και χάνουμε μεγάλο μέρος της ενέργειάς μας στην αντίσταση, στην ύψωση φραγμών…
Για να βελτιωθεί η κοινωνία, πρέπει να αλλάξουν οι άνθρωποι. Εσείς κι εγώ πρέπει βρούμε την ενέργεια, την ορμή, τη ζωτικότητα να μεταμορφώσουμε ριζικά τον νου, κι αυτό δεν γίνεται δίχως άφθονη ενέργεια. Χρειαζόμαστε πολλή ενέργεια για να αλλάξουμε τους εαυτούς μας, αλλά εμείς τη χαραμίζουμε στη σύγκρουση, την αντίσταση, τη συμμόρφωση, την αποδοχή, την υπακοή. Είναι χαμένη ενέργεια η προσπάθεια να συμμορφωθούμε προς ένα πρότυπο. Για να διατηρήσουμε την ενέργειά μας, πρέπει να έχουμε επίγνωση του εαυτού μας, πώς σκορπίζουμε την ενέργειά μας. Εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα πανάρχαιο πρόβλημα, διότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι οκνηροί. Προτιμούν να αποδεχτούν, να υπακούσουν και να ακολουθήσουν. Σε περίπτωση που αποκτήσουμε επίγνωση της οκνηρίας, της ριζωμένης για τα καλά τεμπελιάς, και προσπαθήσουμε να ζωηρέψουμε τον νου και την καρδιά, η σφοδρότητα της προσπάθειας θα καταλήξει και πάλι σε σύγκρουση, δηλαδή και πάλι σε χαμένη ενέργεια.
Το πρόβλημά μας, ένα απ’ τα πολλά που έχουμε, είναι το πώς θα φυλάξουμε τούτη την ενέργεια, την ενέργεια που είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την έκρηξη της συνείδησης – μια έκρηξη η οποία δεν είναι σκηνοθετημένη, δεν τη στήνει η σκέψη, αλλά είναι μια έκρηξη που προκύπτει αβίαστα όταν υπάρχει η ενέργεια που δεν χαραμίζεται…
Μιλάμε για το πόσο αναγκαίο είναι να συγκεντρώσουμε όλη μας την ενέργεια για την επίτευξη μιας ριζικής επανάστασης στην ίδια τη συνείδηση, επειδή πρέπει να διαθέτουμε έναν νέο νου· πρέπει να αντικρίζουμε τη ζωή εντελώς διαφορετικά.
*Περισσότερα για το βιβλίο Εσύ τι κάνεις με τη ζωή σου;, εδώ.
