Σύμφωνα με τον βραβευμένο δημοσιογράφο Stephen Petranek, συγγραφέα του βιβλίου «Πώς θα ζήσουμε στον Άρη», ο άνθρωπος θα έχει εποικίσει τον Κόκκινο Πλανήτη μέχρι το 2027. Κάτι τέτοιο, ισχυρίζεται, δεν είναι απλώς εφικτό, μα και αναπόφευκτο. Η τεχνολογία για κάτι τέτοιο υπάρχει ήδη: στόχος δεν είναι απλώς η γαιοποίηση του Άρη, αλλά και η μετατροπή του σε έναν διαστημικό Κήπο της Εδέμ. Στα αποσπάσματα που ακολουθούν, ο Stephen Petranek αναφέρει μερικές οικονομικές λεπτομέρειες για τον εποικισμό του «τελευταίου συνόρου».
«Αν δεν μπορέσουμε να φτάσουμε με οικονομικό τρόπο στον Άρη, κανείς δεν θα καταφέρει να ζήσει εκεί τελικά. Αξίζει να σημειωθεί πως ο Ίλον Μασκ θεωρεί ότι όλη η βιωσιμότητα μιας αποικίας στον Άρη εξαρτάται από βασικά ζητήματα κόστους και όχι από τα πολλαπλά εμπόδια που θέτει το περιβάλλον, όπως η έλλειψη αέρα για να αναπνέουμε, η επικίνδυνη ακτινοβολία και το κατά πόσον το νερό είναι όντως προσβάσιμο.
Στα τέλη του 2012, ο Μασκ έδωσε μια ομιλία στη Βασιλική Αεροναυτική Εταιρεία στο Λονδίνο, στην οποία εστίαζε στην τεχνολογία των πυραύλων και ειδικότερα στο πώς η επαναχρησιμοποίηση των πυραύλων, όπως πρότεινε ο φον Μπράουν το 1952, θα μπορούσε να αλλάξει δραματικά το κόστος των διαστημικών ταξιδιών, μιας και αποτελεί τον καθοριστικό παράγοντα για τον κατά πόσον ο άνθρωπος θα μπορεί να ζήσει στον Άρη.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η εκτόξευση ενός πυραύλου Falcon 9 κοστίζει γύρω στα 60 εκατομμύρια δολάρια, και ότι μόνο ένα 0,3% του κόστους προορίζεται για τα καύσιμα του πυραύλου, ο Μασκ είπε: “Με αυτό το σκεπτικό, αν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τον ίδιο πύραυλο Falcon 9 χίλιες φορές, το κόστος θα μειωνόταν από 60 εκατομμύρια δολάρια ανά πτήση σε 60.000 δολάρια ανά πτήση. Προφανώς, η διαφορά αυτή είναι τεράστια”. Ο πύραυλος Falcon 9 δεν είναι αρκετά μεγάλος για τη μεταφορά ακόμα και ενός ταξιδιώτη στον Άρη, αλλά ο Μασκ ήθελε να τονίσει την απίστευτη εξοικονόμηση κόστους που θα προσέφερε η επαναχρησιμοποίηση των πυραύλων, ένας συντελεστής που θα γινόταν πολλαπλάσιος όταν η επαναχρησιμοποίηση θα αφορούσε τους τεράστιους πυραύλους που χρειάζονται για τη δημιουργία ενός αυτοσυντηρούμενου πολιτισμού στον Άρη…
Κάθε κράτος που κατέχει διαστημική τεχνογνωσία έχει μπει στον αγώνα για την κατάκτηση του Κόκκινου Πλανήτη, παρακινούμενο από τα θαρραλέα σχέδια του Μασκ και από τη δέσμευση της NASA να χρησιμοποιήσει τελικά το σύστημα Orion για να προσεδαφίσει ανθρώπους στον Άρη. Το 2016, ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ΕΟΔ) συνεργάστηκε με τη Roscosmos, τη Ρωσική Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Διαστήματος, για την εκτόξευση ενός διαστημοπλοίου τροχιάς στον Άρη (αξίζει να σημειώσουμε ότι αυτή δεν ήταν η πρώτη αποστολή του ΕΟΔ στον Άρη, είχε στείλει και το Mars Express στον Κόκκινο Πλανήτη το 2003). Αυτό το διαστημόπλοιο τροχιάς μετράει τα ίχνη αερίων – τα αέρια εκείνα που αποτελούν λιγότερο από το 1% της ατμόσφαιρας. Οι δύο οργανισμοί είχαν προγραμματίσει να προσεδαφίσουν ένα ρόβερ στην επιφάνεια του Άρη το 2020. Οι Ρώσοι έχουν επίσης συζητήσει την κατασκευή ενός τεράστιου πυραύλου που θα ανταγωνίζεται το Διαστημικό Σύστημα Εκτόξευσης της NASA και που θα μπορούσε, πιθανώς, να μεταφέρει μια επανδρωμένη αποστολή στον Άρη γύρω στο 2030. Εν τω μεταξύ, οι Κινέζοι σχεδιάζουν την αποστολή ενός ρόβερ στον Άρη το 2021, το οποίο θα είναι παρόμοιο με εκείνο που έχουν στείλει στο φεγγάρι».
