Κάποια στιγμή πριν αρκετά χρόνια και αφού πλέον γνώριζα καλά ότι η επιτυχία και η δόξα δεν φέρνουν απαραίτητα την ευτυχία, έφτασα σε αδιέξοδο. Η ζωή που ζούσα δεν μου έφερνε χαρά. Έκανα αυτό που πρότειναν ως λύση τα περιοδικά lifestyle, έφτασα στην κορυφή της δόξας, αλλά εκεί βρήκα μοναξιά, όχι ευτυχία.
Ευτυχώς, αναγνώρισα τα λάθη μου, ζήτησα συγγνώμη και ο Θεός μού έστειλε τρία δώρα: τη γυναίκα μου και τις δύο κόρες μας. Η ζωή μου άρχισε να αλλάζει προς το φυσιολογικό – και όχι «εναλλακτικό», όπως το ονόμασαν κάποιοι. Χαιρόμουν πλέον με τα απλά πράγματα και αισθάνομαι ευγνώμων για αυτό. Στην «παλιά» ζωή μου, δούλευα πολλές ώρες κάθε μέρα, κάθε εβδομάδα, χωρίς σταματημό… και έτσι δεν είχα χρόνο να σκέφτομαι, ούτε να ακούω την εσωτερική μου φωνή που διαμαρτυρόταν ( πολλές φορές με σωματικούς πόνους).
Έτσι κυλούσε η εβδομάδα και έφτανα στο ξενύχτι του σαββατόβραδου. Κοιμόμουν τα χαράματα, ξύπναγα Κυριακή μεσημέρι. Και ξαφνικά, μετά από τις χιλιάδες κόσμου που υπήρχε γύρω μου όλη την εβδομάδα στο τηλεοπτικό γύρισμα ή στο θέατρο, βρισκόμουν μόνος. Κυριακή απομεσήμερο ήταν το μαρτύριο της εργένικης ζωής μου. Δεν είχα τι να κάνω. Μόνος έτρωγα, μόνος άκουγα μουσική, μόνος έβλεπα το ηλιοβασίλεμα. Ήταν η μέρα που σχεδόν όλοι οι φίλοι μου την κρατούσαν για να φάνε και να περάσουν το απόγευμα με τις οικογένειές τους.
Ευτυχώς, ο πανδαμάτωρ χρόνος κύλησε και, λίγα χρόνια αργότερα, ένα ηλιόλουστο καλοκαιρινό κυριακάτικο απομεσήμερο, η γυναίκα μου θήλαζε την πρώτη μας κόρη και εγώ περίμενα να τελειώσει για να πάρω τη μικρή αγκαλιά, να τη βάλω στον ώμο μου και να περπατάω χαϊδεύοντας την πλάτη της μέχρι να ρευτεί. Ευλογημένες οικογενειακές στιγμές. Όλες οι μέρες είναι όμορφες από τότε, ειδικά όμως οι Κυριακές μου είναι γεμάτες Ήλιο – είναι κυριολεκτικά Sundays. Θα είμαστε κάπου στη φύση, στο παρκάκι της γειτονιάς ή μέσα στο σπίτι, δεν έχει σημασία, για μένα είναι μέρα γιορτής, μέρα χαράς. Θα είμαστε όλοι μαζί. Η υλοποίηση της προσευχής μου, μπροστά στα μάτια μου. Το θαύμα. Από κει που δεν ήθελα καθόλου να έρθει η Κυριακή, να ευχαριστώ κάθε φορά που φτάνει.
*Περισσότερα για το βιβλίο Μια όμορφη μέρα, εδώ.
**Μπορείς να διαβάσεις, επίσης: «Οι Κυριακές μου», «Οι Κυριακές του Θεοδόση Μίχου».
