Στον καιρό του Βουλγαροκτόνου, Στην συκαμιά από κάτω, Ο μεγάλος περίπατος του Πέτρου. Βιβλία που ποτέ δεν διάλεξα να διαβάσω. Αυτά και δεκάδες άλλα τα έδινε ο κύριος Τάκης, ο βιβλιοπώλης, στην κυρία Θεώνη, τη μάνα μου. Και οι δύο μαζί ήθελαν να διαβάζω τα πάντα. Ακόμα και τα πιο απρόσμενα. Η βιβλιοθήκη στο δωμάτιό μου έπιανε ενάμιση τοίχο από πάνω ως κάτω. Γεμάτη, στο μεγαλύτερο μέρος, από τις προτάσεις του βιβλιοπωλείου «Αντωνακόπουλος», στον Πύργο. Τώρα πια δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει! Μέσα μου. Θυμάμαι τα ξύλινα φορτωμένα με βιβλία ράφια, τους μακρόστενους πάγκους. Μυρίζω ακόμα τις τυπωμένες σελίδες, τα φρέσκα μολύβια και τα σχολικά είδη. Κάθε επίσκεψη και μία ιεροτελεστία. Η μισή μου γνώση εκεί χτίστηκε. Σαν τοίχος προστασίας από την άγνοια. Και πρωτομάστορας ήταν ο κ. Αντωνακόπουλος. Αν είχε προτείνει άλλα βιβλία, λιγότερο «δύσκολα» για την ηλικία μου, όπως έλεγε, ίσως να ήμουν άλλος. Το καλό είναι πως όλα τα βιβλία τα έχω ακόμα. Θα μπορούσα να ανοίξω ένα «μεταχειρισμένο βιβλιοπωλείο Αντωνακόπουλος». Αλλά κομματάκι «δύσκολο»! Όταν ένα κεφάλαιο έχει γραφτεί, πάει, τέλειωσε.
Περισσότερα για τον συγγραφέα Νίκο Παλαιολόγο μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
